سنوات ساليانه کارگر

بر اساس قانون کار به ازای هرسال خدمت یک ماه حقوق در نظر گرفته می‌شود. منظور از حقوق یا مبنای محاسبه حق سنوات، در کارگاه‌های که طرح طبقه‌بندی مشاغل دارند مزد گروه و پایه )مزد مبنا( و در واحدهایی که فاقد طرح می‌باشند مزد ثابت (مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به‌تبع شغل) خواهد بود. مبالغ سنوات پایان سال به‌صورت یک سال کامل بوده و اگر میزان کارکرد کارکنانی کمتر از یک سال باشد، باید مبلغ به‌دست‌آمده در هر مورد را تقسیم‌بر 365 روز و بعد ضرب‌در تعداد روز کارکرد نمود.

مزد ثابت: اقلامی از حقوق و دستمزد که به صورت منظم پرداخت می شود(اقلام مستمر). برخی به غلط این موضوع را صرفاً حقوق پایه تفسیر می کنند که اشتباه است. از سوی دیگر بادید دقت نمود اقلام غیر مستمر مثل اضافه کار  شامل این موضوع نیست. 

  مزدثابت (تبصره ۱ ماده ۳۶)یعنی مزدشغل به علاوه مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل ازقبیل فوق العاده شغل ، حق جذب ، حق سرپرستی ، حق فنی و….  منظورودرمحاسبه عیدی وپاداش آخرسال لحاظ می گردد.

مبنای محاسبه ذخیره سنوات طبق قانون حداقل ممکن سالی یک ماه بر اساس آخرین حکم حقوقی فرد که آیتم‌های آن شامل تمامی موارد حکم است به‌جز خواربار، مسکن، اولاد، بن، پاداش تولید، سود تولید و نظایر آن

 سنوات = حداقل یک ماه حقوق پایه )بدون خواربار و مسکن و…(

ماده 24 ق.ک: در صورت خاتمه قرارداد کار، کار معین یا مدت موقت، کارفرما مکلف است به کارگری که مطابق قرارداد، یک سال یا بیشتر، به کار اشتغال داشته است برای هرسال سابقه، اعم از متوالی یا متناوب بر اساس آخرین حقوق مبلغی معادل یک ماه حقوق به‌عنوان مزایای پایان کار به وی پرداخت نماید.

ماده 32 ق.ک: اگر خاتمه قرارداد کار درنتیجه، کاهش توانائی‌های جسمی و فکری ناشی از کار کارگر باشد )بنا به تشخیص گروه پزشکی سازمان بهداشت و درمان منطقه با معرفی شورای اسلامی کار و یا نمایندگان قانونی کارگر) کارفرما مکلف است به نسبت هرسال سابقه خدمت، معادل دو ماه آخرین حقوق به وی پرداخت نماید.

علی الحساب بودن سنوات در قرارداد بلند مدت

سنوات کارکنان فقط در قراردادهای بلندمدت در حکم علی‌الحساب می‌باشد.

دیدگاه شما برای ما مهم است، ما را از نظرات خود بهره‌مند سازید.