قرارداد عدم افشا اطلاعات چیست؟

توافق نامه عدم افشای یک قرارداد حقوقی حداقل بین دو طرف است که محرمانه بودن دانش یا اطلاعات محرمانه ای که طرفین مایلند برای اهداف خاص با یکدیگر به اشتراک بگذارند ، اما می خواهند دسترسی اشخاص ثالث یا شخص ثانویه را محدود کنند. محرمانه بودن اطلاعات شرکت- کارمند، پزشک – بیمار، وکالت-مشتری و بانک – مشتری نمونه هایی هستند که می تواند غالباً در قرارداد کتبی بین طرفین درج شود.

A non-disclosure agreement (NDA)

confidentiality agreement (CA)

confidential disclosure agreement (CDA)

proprietary information agreement (PIA)

secrecy agreement (SA)

این قرارداد که از طریق آن طرفین توافق می کنند اطلاعات تحت پوشش این توافقنامه را فاش نکنند. NDA به طور معمول برای محافظت از هر نوع اطلاعات محرمانه و اختصاصی یا اسرار تجاری یک رابطه محرمانه بین طرفین ایجاد می کند. به این ترتیب ، NDA از اطلاعات مربوط به مشاغل غیر دولتی محافظت می کند. مانند همه قراردادها ، اگر فعالیتهای مجرمانه باشند ، قابل اجرا نیستند. NDA معمولاً هنگامی امضا می شود كه دو شركت ، اشخاص یا اشخاص دیگر (مانند مشاركت ها ، انجمن ها و غیره) مشغول انجام كسب و كار باشند و نیاز به درک فرایندهای مورد استفاده در مشاغل یكدیگر به منظور ارزیابی روابط تجاری بالقوه دارند. NDA ها می توانند “متقابل” باشند ، به این معنی که هر دو طرف در استفاده از مطالب ارائه شده محدود هستند ، یا می توانند استفاده از مواد توسط یک طرف را محدود کنند. یک کارمند می تواند برای محافظت از اسرار تجاری ، موافقتنامه NDA یا NDA مانند NDA را با یک کارفرما انجام دهد. در حقیقت ، برخی از موافقت نامه های استخدامی شامل بندهایی برای محدود کردن استفاده کارکنان و انتشار اطلاعات محرمانه شرکت می باشد.

در بعضی موارد ، به کارمندان که به دنبال شکایت خود در مورد عملکردهای غیرقابل قبول (سوت زدن) اخراج می شوند ، یا تبعیض نسبت به آزار و اذیت و آزار و اذیت در مورد خودشان ، ممکن است جبران خسارت پرداخت شود ، منوط به NDA است که از افشای حوادث شکایت شده منع می شود. چنین شرایطی در NDA ممکن است از نظر قانونی قابل اجرا نباشد ، اگرچه ممکن است کارمند سابق را در سکوت ارعاب کند.

آیا نیازی است که با کارمند قرارداد عدم افشا اطلاعات منعقد نمود؟

بلی، در ساختار شرکت، کارمندان با مسئولیت های گوناگون مشغول به انجام وظیفه می باشند و بسته به جایگاه آنها در شرکت به اطلاعات گوناگون و ارزشمندی دسترسی دارند. از این روی بهتر است برای حفاظت از منافع شرکت با کارمندان قرارداد محرمانگی منعقد نمود.

ضمانت اجرای نقض قرارداد عدم افشا اطلاعت چیست؟

ضمانت اجراهای گوناگونی را می توان برای نقض تعهدات طرف خاطی در قراردادهای عدم افشا اطلاعات پیش بینی نمود. ولی بهترین روش تعیین مبلغی مقطوع است در صورت اثبات نقض، طرف خاطی باید مبلغ مذکور را در وجه طرف مقابل پرداخت نماید.

نام های دیگر قرارداد عدم افشا اطلاعات

این قرارداد دارای اسم های دیگری به شرح زیر است:

A non-disclosure agreement (NDA) – توافق نامه عدم افشای

confidentiality agreement (CA) توافق محرمانه

confidential disclosure agreement (CDA)  توافق نامه افشای محرمانه

proprietary information agreement (PIA)توافق نامه اطلاعات اختصاصی

secrecy agreement (SA) توافق نامه رازداری

انواع توافق نامه عدم افشای

توافق نامه عدم افشای (NDA) ممکن است به صورت یک جانبه ، دو جانبه یا چند جانبه طبقه بندی شود:

یک طرفه
NDA یک جانبه (گاهی اوقات به عنوان NDA یک طرفه از آن یاد می شود) شامل دو طرف است که در آن فقط یک طرف (یعنی طرف افشای اطلاعات) افشای اطلاعات خاص برای طرف مقابل (یعنی طرف دریافت کننده) را پیش بینی می کند و مستلزم محافظت از این اطلاعات است. از افشای بیشتر به دلایلی (به عنوان مثال ، حفظ راز لازم برای برآورده شدن قوانین ثبت اختراع  یا حمایت قانونی از اسرار تجاری ، محدود کردن افشای اطلاعات قبل از صدور بیانیه مطبوعاتی برای یک اطلاعیه مهم ، یا به سادگی اطمینان از اینکه طرف دریافت کننده) بدون جبران طرف افشای اطلاعات ، از اطلاعات یا افشای اطلاعات استفاده نکنید).

دو طرفه
NDA دو جانبه (که گاهی اوقات به عنوان NDA متقابل یا NDA دو طرفه از آن یاد می شود) شامل دو طرف است که هر دو طرف افشای اطلاعات به یکدیگر را پیش بینی می کنند که هرکدام قصد دارند از افشای بیشتر محافظت کنند. این نوع NDA در مواردی رایج است که مشاغل در حال بررسی نوعی سرمایه گذاری مشترک یا ادغام هستند.

در صورت ارائه NDA یک جانبه ، برخی از طرفین ممکن است بر NDA دو جانبه اصرار کنند ، حتی اگر پیش بینی کنند که تنها یکی از طرفین اطلاعات تحت NDA را افشا کند. این رویکرد برای ایجاد انگیزه در تهیه پیش نویس برای ایجاد مفاد در NDA “عادلانه و متعادل” با معرفی اینكه یک طرف پذیرنده بعداً می تواند تبدیل به یك طرف افشاگر یا برعكس شود ، انجام می شود كه این یک اتفاق كاملاً غیر معمول نیست.

چند جانبه
NDA چند جانبه شامل سه یا چند طرف است كه حداقل یكی از طرفین پیش بینی می كنند كه اطلاعات را برای طرفهای دیگر افشا كند و ایجاب می كند كه این اطلاعات از افشای بیشتر محافظت شود. این نوع NDA نیاز به NDA های یک طرفه یا دو جانبه جداگانه بین تنها دو طرف را از بین می برد. به عنوان مثال ، یک NDA منفرد چندگانه توسط سه طرف وارد شده است که هرکدام قصد دارند اطلاعات را به دو طرف دیگر افشا کنند ، می تواند به جای سه NDA جداگانه دو طرفه بین احزاب اول و دوم ، احزاب دوم و سوم و شخص ثالث و اول استفاده شود.

NDA چند جانبه می تواند سودمند باشد زیرا طرفین درگیر بررسی ، اجرای و اجرای تنها یک توافق نامه هستند. با این حال ، این مزیت را می توان با مذاکرات پیچیده تر جبران کرد که ممکن است طرفین درگیر برای دستیابی به اجماع متفق القول در مورد توافق چند جانبه باشند.